I’ve got the power

Ποιος δεν το έχει πει; Είναι εκείνες οι μέρες που νιώθεις ότι ο κόσμος σου ανήκει. Εκείνες οι μέρες που χάνεις την αίσθηση του χώρου και του χρόνου. Απλά ζεις το όνειρο, όπου όλοι και όλα υπάρχουν για να κάνουν την ζωή σου καλύτερη. Που όλοι γίνονται θύματα σου. Το παιχνίδι είναι στα χέρια σου. Και τι κάνεις; Το εκμεταλλεύεσαι. Πληγώνεις άθελα ή και ηθελημένα όποιον βρεθεί στον δρόμο σου. Γιατί; Γιατί μπορείς! Γιατί οι άνθρωποι έχουν την φυσική ροπή να θυματοποιούνται. Εκείνος ο μαζοχισμός που κρύβουν όλοι μέσα τους. Ναι, ναι αυτό. Ώσπου όπως είναι η φυσική εξέλιξη, γίνεσαι εσύ το θύμα. Κανείς δεν έχει τόση δύναμη τελικά. Πάντα θα υπάρχει κάποιος ένα βήμα πιο μπροστά. Πιο αδιάφορος, πιο δυνατός. Κάποιος που έχει πατήσει εκείνο το κουμπάκι και δεν τον αγγίζει πια τίποτα.

Είναι μεγάλη ευχή αλλά ακόμη μεγαλύτερη κατάρα η εξουσία. Ξυπνάει ένστικτα που δεν φανταζόσουν ότι υπάρχουν και φυσικά απογειώνει τον εγωισμό. Ποιος είναι αρκετά σοφός ώστε όταν έχει την δύναμη, να την χειριστεί σωστά; Αλλά και γιατί να το κάνει;

Είναι τόσο εύκολο να χάσεις το μέτρο, και τόσο δύσκολο να το ξαναβρείς. Το θέμα τελικά είναι, θα καταφέρεις να βγεις σοφότερος ή απλά διαλυμένος;

Desperate Obsession

My not succumbing to your charm
My fear and my despair
My failure to show you
How it’s done
My sadness, my impair

Attracted to your indifference
Your irony and your ignorance
Of how to use your influence
Your power, your incompetence
To keep and make me care

My thoughts uncontrollable
This burden is unbearable
Your denial was malicious
And raised too many issues

Mind maze

When people hurt you
Don’t cry
When people ignore you
Don’t lose your mind

Memories won’t keep you alive
Though they’ll hunt you for a while
Regret is not your style
So why not moving on with a smile

When sadness drives you
Just open your eyes
When sadness torments you
Just remember the whys

Thoughts on a cloudy day

Failure after failure
Tear after tear
This river of sadness
Flows nonstop

Suffocating in my despair
Belonging nowhere
Fear my sole companion
Distress my only comfort

Like a bootless soldier
I fight in this war
No feelings grow in me
All expectations dissolve

A Spider's Web

Why is it still
Your scent on my skin
My fear makes me weak
And this scent makes me sick

You are a spider that weaves
A fearful web around me
Caught in your loathsome embrace
Your deadly bite I face

about desire

I shall enjoy the excitement that your heat inflicts to my body
I will embrace the absent yet always haunting possibilities
And be destroyed while I make you suffer from desire
Till you and I are only ashes of our unfulfilled union

the musician

He wrote songs that didn’t last
The stories of their sad - sad past

He played music with her heart rate
And caused her real deep pain

One day she took off mad
Never wanted to come back

The tears were real, the pain was great
But then again it was too late

Now...

She plays music with his heart rate
Songs full of sick love and true hate